Muurschildering TEARS

In juli heb ik een zebra getekend en geschilderd in de kamer van mijn neefje. Een foto hoopt nog hier geplaatst te worden. In augustus mocht ik weer wat maken op een stuk muur in een grote schuur in de buurt. Voor de tweede keer met Kunst aan den Rijn. Ik werd weer uitgenodigd door Astrid en het was weer een feestje!

Dit keer had ik Delftsblauw als uitgangspunt en het moest een gezicht worden en daar moest tekst naast komen. Ik heb pijn, verdriet en vooral angst een gezicht gegeven.

Het is ingehouden verdriet. Ingehouden angst.

Je leest het in de ogen. Maar je ziet geen tranen!?

Tja, angst, verdriet en pijn kan je onderdrukken, wegdrukken.

Zo goed, dat het niet eens van je gezicht valt te lezen.

Zo goed, dat je het zelf niet eens meer voelt.

Maar als je gaat luisteren naar jezelf, en dat steeds beter gaat doen, dan kan langzaam naar boven komen, wat er in zit, maar wat je vergat. Wat je dacht overwonnen te hebben.

En dan pas kan je echt gaan helen.

En nog even dit:

Ook al huil je niet uitwendig en heb je je zo weten af te sluiten van je pijn, dat je niet eens meer voelt dat je vanbinnen ergens huilt, dan zegt God - die jou beter kent, dan je jezelf kent - :

"I

your Father

count your tears..."

En Hij is geen onbewogen toeschouwer, maar THE ONE die voelt wat jij voelt (zie Mattheüs 26 of 28  waar staat dat wat je één van deze kleinen hebt gedaan, God hebt (aan)gedaan).

En God is VOL van bemoediging van de zwakken, de gebrokenen, die in oprechtheid wandelen, en nadat Hij zegt dat Hij jouw pijn ziet, bemoedigt Hij je met de woorden:

"Do not fear

For I  am with you."

Vertaling:

Ik,

jouw Vader

tel je tranen...

Wees niet bang

Want Ik ben bij je."